تحلیلِ سازه انگارانه فراز و فرود تاریخی روابط ایران و مصر

ایران و مصر به عنوان دو کشور محوری جهان اسلام در دو نقطه حساس و استراتژیک قرارگرفته اند. مصر و ایران بی شک هردو جزئی از پایه های تمدن جهان محسوب می شوند. فرهنگ این دو کشور عاملی تأثیرگذار و برجسته بوده و هست، اما روندهای سیاسی همواره به نزدیکی و دوری این کشورها از هم موجب شده است. آخرین دوری این کشورها از یکدیگر در تاریخ ۱۰ اردیبهشت ۱۳۵۸ آغازشد و همچنان ادامه دارد. اما حوادث ژانویه ۲۰۱۱ در مصر می تواند سرمنشاء آغاز روند نزدیکی دو کشور به هم شود. این تحولات که به برخی تغییرات شکلی و ماهوی در نظام حکومتی مصر منجرشده است در سطح منطقه نیز می تواند نویدبخش تغییر موازنه ها و معادلات قدرت باشد. هدف این مقاله بررسی سیر تاریخی روابط ایران و مصر بر اساس تئوری سازه انگاری است که طبق این تئوری به مهم ترین متغیرهای داخلی و بین المللی این روابط (موضوع فلسطین، موضوعات تاریخی و ماهیت شیعی دولت ایران و نوع روابط با آمریکا) اشاره می شود. سؤال اصلی این مقاله آن است که بر اساس تئوری سازه انگاری روابط تاریخی ایران و مصر چه فراز و فرودهایی درپی داشته است و چه متغیرهایی در روابط ایران و مصر تأثیرگذار هستند. روش تحقیق با توجه به روند تاریخی موضوع توصیفی- تحلیلی است.